دولوپرهای زیادی هستند که چون شنیدند در حوزه کامپیوتر و برنامه‌ نویسی و توسعه وب کار و درآمد خوبی گیرشون میاد وارد این حوزه شدن، اما عده معدودی هستند که با اشتیاقِ کشفِ چیزهای جدید و علاقه وارد حوزه برنامه‌نویسی می‌شن. حسین درخشان‌فر یکی از این اون کسانیه که عاشق و علاقه باعث ورودش به این فضا شده و مسیر شغلی موفقی ساخته تفاوت این دو دسته اینه که گروه بی‌شمار اول چندان دنبال یادگیری نیستن و روی یه تکنولوژی می‌مونن و عموما در موقعیت شغلی مشخصی می‌مونن و اگر هم جاشون رو عوض کنن علتش بیشتر مالی هست تا رضایت شغلی از کاری که انجام می‌دن. در حالیکه گروه دوم بیشتر وقت‌ها جاشون رو عوض می‌کنن به دلیل اینکه جای قبلی براشون کوچیک به نظر میاد و ازش لذت نمی‌برن و دیگه چیزای جدید یاد نمی‌گیرن. وقتی داستان حسین درخشان‌فر، از ورود و علاقه اش به برنامه نویسی تا روزی که یه شغل خوب با حقوق خوب رو رها می‌کنه تا وارد دنیای ناشناخته ها بشه و یاد بگیره، رو که می‌شنوید متوجه چگونگی عشق و علاقه در ایشون می‌شید. همه این شور اشتیاق حسین رو به بلوغی در کارش رسونده که دغدغه‌اش پیدا کردن شغل یا حقوق و درآمد نیست. همین تلاش از حسین نمونه‌ای از رشد فردی و بهره‌وری هم ساخته. در اپیزود بیستم پادکست آدم‌های معمولی با دوست خوبم حسین درخشان‌فر صحبت می‌کنم تا فروتنانه همه تجربیاتش دز همه این سال‌ها را برای ما بیان کنه تا ازشون یاد بگیریم. حرف‌های حسین خصوصا در تلاشی که برای رشد خودش کرده و می‌کنه خیلی می‌تونه الهام‌بخش باشه.