روزهایی از زندگی امید کم‌رنگ‌تر شده و امیدوار بودن سخت‌تر است، مثل برخی روزها در ایران که فشارهای اقتصادی و غیره عرصه را بر مردم تنگ‌تر کرده و حال خوب داشتن سخت‌تر حاصل می‌شود. این شرایط یکی از مستقیم‌ترین نتاجش رکود و رخوت بوده و آدمها دست از انجام کارهایی که برایشان برنامه‌ریزی کرده بودند می‌کشند و به سختی کار مهمی برای زندگی‌شان انجام می‌دهند. همه چیز می‌شود گذران زندگی و روزمرگی (یا روزمردگی). در این شرایط شما چکار می‌کنید؟ راه‌حل شما برای امیدوار بودن، حرکت و رو به رشد بودن چیست؟ در اپیزود پانزدهم از پادکست آدمهای معمولی، من علیرضا دهقانی، به سراغ میهمانی می‌روم که با فعالیت‌هایی مثل دوچرخه سواری شهری و جاده‌ای، کوهنوردی، و امثال آن توانسته است به طور کلی حال دیگری برای خودش خلق کرده و سرزندگی و امید را زنده نگه دارد. پرنیان جمشیدی میهمان اپیزود پانزدهم پادکست آدمهای معمولی در کنار تحصیلاتش در مدیریت بازرگانی گرایش کارآفرینی و کارها و مشاغل روزمره‌ای که همه ما درگیرش هستیم فعالیت‌های جانبی پیرامون دوچرخه سواری و کوهنوردی و طبیعت گردی را در برنامه‌اش جای داده تا به این وسیله در کار روزانه‌اش هم موفق‌تر باشد.