اگر با ناوال، کارآفرین سریالی موفق هندی، آشنا باشید می‌دونید که یکی از واژه مهمی که ایشون معرفی کرد دانش ویژه یا اسپشال نالج هست. این واژه کوفتی یعنی دانش و تجربه ویژه‌ای که در گذر سال‌ها کسی می‌سازه که قابل رقابت برای دیگران نیست و یه اگر هم باشه به این سادگی دست یافتنی نیست. این موضوع به چیزی به نام حلقه شایستگی ختم می‌شه که سبب می‌شه شما به فردی موفق و به سختی قابل دست یافتن تبدیل بشید و بتونید مسیر شغلی موفقی بسازید. ساختن این دانش ویژه و شکل دادن حلقه شایستگی منحصر به فرد مستلزم تلاش بی‌وقفه و یادگیری و مطالعه مداوم در اون حوزه است و این خودش به صبر نیاز داره. از اونجاییکه بیشتر آدمها دلشون می‌خود ره صد ساله رو یک شبه برن و حوصله تلاش پی‌گیر و مداوم رو ندارن کمتر کسی به این موفقیت دست پیدا می‌کنه. مهندس پیام رفیعی میهمان اپیزود بیست و یکم پادکست آدمهای معمولی یکی از همون آدمهاییه که وقتی کاری رو شروع می‌کنه از موقعیت‌های پایین و ساده اون شروع می‌کنه و بعد با پیله شدن و سخت‌کوشی ذره ذره درباره اون موضوع یاد می‌گیره و تجربه می‌کنه تا اینکه روزی همه رو از موقعیتی که در اون حوزه بدست آورده شگفت‌زده می‌کنه. پیام اینقدر این کار رو آروم و بی سر و صدا و البته با صبر و سختکوشی انجام می‌ده که باور کردنی نیست. ایمان به اینکه اون مسیر جواب می‌ده یکی دیگه از ویژگی‌های لازم برای طی کردن چنین مسیریه، چیزی که پیام توی اون هم خوبه. وقتی به داستانهای پیام در این اپیزود گوش می‌دید متوجه این حرف‌ها می‌شید و می‌بینید پیام چطوری تونسته ذره ذره در موضوعات مختلف دانش ویژه رو بسازه. الان هم که پیام در حوزه متفاوتی مهاجرت کاری کرده دور نیست که ببینیم باز در این فضا هم موفقیت‌های بزرگی بدست بیاره. داستان پیام از ورود به عرصه عکاسی و شکلی که به یه عکاس حرفه‌ای تبدیل شده من رو شگفت زده کرد. وقتی بیشتر شگفت زده شدم که دیدم این کار برای پیام یک مهارت مجزا ساخته که الان باهاش فرصت‌های کسب و کاری فراوان می‌تونه خلق کنه. همه اینها من رو یاد این عبارت معروف از ادب فارسی از علی‌اکبر آزادی متخلص به گلشن می‌ندازه که می‌گه: برو قوی شو اگر راحت جهان طلبی که در نظام طبیعت ضعیف پامال است